Krzesło dla Hotelu Orbis
Dominikanie Poznań
Jan Węcławski
1922-1995. Architekt i wykładowca poznańskiej ASP (Kierownik Pracowni Projektowania Mebli, Katedra Architektury Wnętrz), kierownik biura Miastoprojektu, które od 1948 roku odpowiadało za dużą część odbudowy Poznania ze zniszczeń wojennych.
Projekty architektoniczne: Muzeum Instrumentów Muzycznych w Poznaniu - aranżacja (wraz z Janem Cieślińskim), gmach Akademii Sztuk Plastycznych w Poznaniu - odbudowa (wraz z Janem Cieślińskim), Hotel Merkury - Poznań (wraz z Janem Cieślińskim i Henrykiem Grochulskim, 1961-1964), plac Ludwika Waryńskiego w Poznaniu - ściana wschodnia (wraz z Janem Cieślińskim i Zygmuntem Waschko, 1965), Zespół Budynków Pomnika Tysiąclecia Państwa Polskiego w Gnieźnie (w zespole, 1973-78), kościół św. Jana Kantego w Poznaniu (1978-1988).
Architektura wnętrz: stalle i ławy dla katedry wrocławskiej, wnętrza Sądu Wojewódzkiego w Poznaniu (wraz z Janem Cieślińskim), meble strefy kongresowej w Pałacu Kultury i Nauki w Warszawie, meble hotelowe dla następujących hoteli: Merkury (Poznań), Cracovia (Kraków), Grand (Sopot), Giewont (Zakopane), Panorama (Wrocław), wyposażenie pasażerskich wagonów kolejowych, wyposażenie kościoła i klasztoru Dominikanów w Poznaniu.
Projekty architektoniczne: Muzeum Instrumentów Muzycznych w Poznaniu - aranżacja (wraz z Janem Cieślińskim), gmach Akademii Sztuk Plastycznych w Poznaniu - odbudowa (wraz z Janem Cieślińskim), Hotel Merkury - Poznań (wraz z Janem Cieślińskim i Henrykiem Grochulskim, 1961-1964), plac Ludwika Waryńskiego w Poznaniu - ściana wschodnia (wraz z Janem Cieślińskim i Zygmuntem Waschko, 1965), Zespół Budynków Pomnika Tysiąclecia Państwa Polskiego w Gnieźnie (w zespole, 1973-78), kościół św. Jana Kantego w Poznaniu (1978-1988).
Architektura wnętrz: stalle i ławy dla katedry wrocławskiej, wnętrza Sądu Wojewódzkiego w Poznaniu (wraz z Janem Cieślińskim), meble strefy kongresowej w Pałacu Kultury i Nauki w Warszawie, meble hotelowe dla następujących hoteli: Merkury (Poznań), Cracovia (Kraków), Grand (Sopot), Giewont (Zakopane), Panorama (Wrocław), wyposażenie pasażerskich wagonów kolejowych, wyposażenie kościoła i klasztoru Dominikanów w Poznaniu.
Węcławski i dominikanie
Jan Węcławski przez wiele lat był związany z klasztorem Dominikanów w Poznaniu. Od samego początku zajmował się projektowaniem wnętrz nowo powstających budynków przeznaczonych dla zakonników i wspólnot duszpasterskich. Z ogromnym wyczuciem poruszał się zarówno w przestrzeniach sakralnych, jak i tych, które są przeznaczone do codziennego życia braci. Każdy jego projekt to uczta nie tylko dla oka: nowoczesność, funkcjonalność, użycie wyłącznie naturalnych materiałów i ograniczona paleta barw. Te projekty są niezwykle precyzyjne i przemyślane do najdrobniejszego szczegółu.
Architekt wykonał imponującą pracę. Zaprojektował wnętrza cel zakonnych, wśród których na szczególne uznanie zasługuje pieczołowicie wykonany projekt celi przeorskiej, lektorium - wszystkie pomieszczenia z pełnym umeblowaniem (stoły, krzesła, biurka, szafy, lampy), projekt zakrystii (niezrealizowany). Wspólnie z Andrzejem Matuszewskim, Jarosławem Kozłowskim oraz Tadeuszem Brzozowskim wykonał wystrój kaplicy akademickiej (poręcze, ławy, oprawy oświetlenia, krzyż z lichtarzami). Wziął także udział w posoborowej przebudowie prezbiterium, projektując ołtarz główny, w którym umieścił rzeźbę Chrystusa zmartwychwstałego (autorstwa Józefa Kopczyńskiego).
Więcej na temat historii miejsca.
Architekt wykonał imponującą pracę. Zaprojektował wnętrza cel zakonnych, wśród których na szczególne uznanie zasługuje pieczołowicie wykonany projekt celi przeorskiej, lektorium - wszystkie pomieszczenia z pełnym umeblowaniem (stoły, krzesła, biurka, szafy, lampy), projekt zakrystii (niezrealizowany). Wspólnie z Andrzejem Matuszewskim, Jarosławem Kozłowskim oraz Tadeuszem Brzozowskim wykonał wystrój kaplicy akademickiej (poręcze, ławy, oprawy oświetlenia, krzyż z lichtarzami). Wziął także udział w posoborowej przebudowie prezbiterium, projektując ołtarz główny, w którym umieścił rzeźbę Chrystusa zmartwychwstałego (autorstwa Józefa Kopczyńskiego).
Więcej na temat historii miejsca.
Hotel Orbis Merkury
Hotel Merkury Poznań to pierwszy okazały obiekt hotelowy wzniesiony w Poznaniu po II wojnie światowej. Budowany w latach 1961-1964 według projektu Jana Cieślińskiego, Henryka Grochulskiego i Jana Węcławskiego, głównie dla potrzeb najważniejszych gości Międzynarodowych Targów Poznańskich, pod nazwą Hotel Orbis Merkury. W momencie otwarcia było w nim 650 miejsc noclegowych w pokojach jedno i dwuosobowych oraz 500 miejsc gastronomicznych.
Projekt obiektu wyłoniono w konkursie Miastoprojektu, na zlecenie Orbisu. Całość posiada zarys litery Y. Wyróżniające jest także zadaszenie przed głównym wejściem, o dynamicznym, rzeźbiarskim wydźwięku. Przy wejściu południowym umieszczona jest płaskorzeźba - ceramiczna ściana dekoracyjna autorstwa Andrzeja Matuszewskiego (1963), który kilka lat później znajdzie się w grupie artystów tworzących wystrój wnętrza kaplicy akademickiej poznańskich dominikanów.
W latach 70-tych do powstałego obiektu Jan Węcławski projektuje wnętrza oraz meble. W latach 1999-2002 budynek przechodzi gruntowna modernizację, dlatego niewiele wiemy o jego pierwotnym wystroju. Zachowały się jedynie fotele wykonane do pokojów gościnnych hotelu Orbis Merkury w Poznaniu (1964). Dzięki poznańskim muzealnikom: Magdalenie Weber-Faulhaber i Wojciechowi Lipowiczowi oraz konserwacji Marka Kozielczyka, fotel można było podziwiać na wystawie "Rozmaitości" zorganizowanej przez poznańskie Muzeum Sztuk Użytkowych w maju 2010 roku (info dzięki: nowymodel.org).
Projekt obiektu wyłoniono w konkursie Miastoprojektu, na zlecenie Orbisu. Całość posiada zarys litery Y. Wyróżniające jest także zadaszenie przed głównym wejściem, o dynamicznym, rzeźbiarskim wydźwięku. Przy wejściu południowym umieszczona jest płaskorzeźba - ceramiczna ściana dekoracyjna autorstwa Andrzeja Matuszewskiego (1963), który kilka lat później znajdzie się w grupie artystów tworzących wystrój wnętrza kaplicy akademickiej poznańskich dominikanów.
W latach 70-tych do powstałego obiektu Jan Węcławski projektuje wnętrza oraz meble. W latach 1999-2002 budynek przechodzi gruntowna modernizację, dlatego niewiele wiemy o jego pierwotnym wystroju. Zachowały się jedynie fotele wykonane do pokojów gościnnych hotelu Orbis Merkury w Poznaniu (1964). Dzięki poznańskim muzealnikom: Magdalenie Weber-Faulhaber i Wojciechowi Lipowiczowi oraz konserwacji Marka Kozielczyka, fotel można było podziwiać na wystawie "Rozmaitości" zorganizowanej przez poznańskie Muzeum Sztuk Użytkowych w maju 2010 roku (info dzięki: nowymodel.org).
od lewej: fot. P. Krassowski (fotopolska.eu) oraz nowymodel.org
Renowacja
Pomysł: Grzegorz Dąbkowicz OP
Obicie: Tkanina Cablo (plecionka poliester, 265 g/m2) firmy Agmamito
Wykonanie obicia: Pracownia Tapicerska Andrzej Woźniak, Poznań
Obicie: Tkanina Cablo (plecionka poliester, 265 g/m2) firmy Agmamito
Wykonanie obicia: Pracownia Tapicerska Andrzej Woźniak, Poznań
Przygotowując projekt identyfikacji pomieszczeń dla klasztoru w Poznaniu (2017/18), wśród setek różnych papierów natrafiłem na projekt krzesła oznaczony nazwą "Hotele Orbis" i sygnowany w dolnym prawym rogu literą "J". Kilka tygodni później zobaczyłem rzeczone krzesło w rzeczywistości, niestety w nieco niesprzyjających warunkach.
Krzesło zostało ocenione jako „stare oraz mało wygodne” i wyniesione z klasztornego lektorium z przeznaczeniem wyrzucenia na śmietnik. Udało mi się je odzyskać, i choć kilka lat przeleżało na strychu, postanowiłem je odnowić. Chciałem w ten sposób wyrazić moje uznanie dla talentu pana Jan Węcławskiego i podziękować wspaniałemu architektowi, który włożył tak dużo serca i pracy w rozwój poznańskiego klasztoru.
W procesie renowacji, po zdjęciu skajowej okładziny, okazało się, że podbitkę krzesła stanowi płócienny worek po mące - dar Stanów Zjednoczonych dla Polski. Choć jest to z pewnością pamiątka tamtych trudnych i "szalonych" lat 70-tych w Polsce, to tekst nadrukowany na nim w kilku językach odczytałem bardzo osobiście.
Panie Janie, bardzo dziękuję.
Ma pan rację: wszytko to dar - "nie dla handlu lub wymiany!"
Skany projektów: Archiwum klasztoru Dominikanów w Poznaniu
Zdjęcia: Lech Wołowski
Zdjęcia: Lech Wołowski
Układ i wykonanie: Grzegorz Dąbkowicz OP